…Ադրբեջանի հանդեպ Հայաստանի ռազմական ագրեսիան սկսվել է 1988 թվականին, որի ընթացքում Ադրբեջանի Հանրապետության տարածքների 20 տոկոսը օկուպացվել է Հայաստանի զինված ուժերի կողմից: Այդ հողերից 1 միլիոնից ավել ադրբեջանցիներ բռնի ուժով վտարվել են իրենց տուն ու տեղից, դարձել են փախստականներ և ապրում են վրաններում: Նրանք այդ ագրեսիայի ժամանակ իրենց կյանքը փրկած մարդիկ են: Սակայն տասնյակ հազարավոր մարդիկ  պաշտպանելով մեր հայրենիքի տարածքները, զոհվել են, շեհիդ են դարձել, երեխաններն էլ են շեհիդ դարձել: Գերի ընկածների շարքում ևս կան երեխաներ: Դա XX-րդ դարի վերջին ադրբեջանական ժողովրդի ապրած ողբերգությունն է: Այդ ողբերգության ամենասարսափելի իրադարձությունը Խոջալուի ցեղասպանությունն է: Աշխարհին հայտնի է և այսօր էլ բոլորը պետք է իմանան, որ Խոջալուի ցեղասպանությունը՝ Հայաստանի զինված ուժերի կողմից Ադրբեջամի մեծ բնակավայրերից հանդիսացող Խոջալիում մարդկանց գազանաբար կոտորվելը, կարելի է ասել XX-րդ դարի, ընդհանրապես մարդկային պատմության ամենասարսափելի ու սև էջերից մեկն է, հանցագործությունների շարքում ամենաահավոր հանցագործությունը: Այստեղ խոսքը չի գնում միայն մարդկանց սպանությունից, այլ նաև մարդկանց գազանաբար տանջանքների ենթարկելով սպանելուց, նրանց նկատմամբ գործադրած խոշտանգումներից, բառիս բուն իմաստով ցեղասպանությունից: Այս բոլորը իրենց ազդեցությունն են գործել Ադրբեջանում հասարակական-քաղաքական մթնոլորտի վրա, ինչպես նաև սրել են սոցիալական իրավիճակը  հանրապետությունում և մեծ վնաս են հասցրել մարդկանց առողջությանը: Դրանց թվում կան նաև տարբեր վնասվածքների ենթարկված  երեխաներ:  Իրենց հայրենի վայրերից վտարված, մեծամասամբ վրաններում ապրող մեկ միլիոն փախստականներից 400 հազարը երեխաներ են: Դա սարսափելի պատկեր է…