Մուսա Գասըմլի. «1918 թ. Բաքվում ադրբեջանցի բնակչության մեկ քառորդը սպանվել է»
Նազիմ Մուստաֆա. «Եվ 1918 թ. ցեղասպանության և առաջին ղարաբաղյան պատերազմի ժամանակ հայերը հարձակվում էին նույն ուղղություններից»
Գյունթեքին Նաջաֆլի. «Եթե Ռուսաստանը կարողանար ոչնչացնել Օսմայան կայսրությունը, ապա պատմության մեջ երբեք չէր լինի հայկական պետություն»
Իլյաս Բաբաև. «Կովկասյան Ալբանիայի ժամանակաշրջանում Ղարաբաղում հայեր չեն ապրել»
Սոլմազ Ռուստամովա Թոհիդի. «Դեռ չի եկել Ադրբեջանի Դեմոկրատական Հանարապետության խորհրդային օկուպացման հետ առնչվող 1918 թ. կոտորածների հետ կապված քաղաքական որոշում կայացնելու ժամանակը»
Ֆարհադ Մամեդով. «Ադրբեջանը հակամարտության հետ կապված միջազգային իրավունքի ակտիվացման կողմնակից է»
1918 թ. փետրվարի 23-ին ստեղծվեց Հարավային Կովկասում բարձրագույն պետական օրգան հանդիսացող Անդրկովկասյան Սեյմը: Սակայն Սեյմի կազմում եղող ադրբեջանական, վրացական և հայկական ֆրակցիաների միջև ներքին ու արտաքին քաղաքականության հիմնական հարցերի վերաբերյալ հարաբերություններում հայացքների լուրջ տարբերություն է նկատվում: 1918 թ.
Հայաստանի զինված ուժերի կողմից օկուպացված ադրբեջանական տարածքներում և հակամարտության գոտում գործել են մեր նյութական մշակութային ժառանգության կրողը հանդիսացող 31 թանգարաններ:
2009 թ. Մոսկվայի «Վոլշեբնի ֆանար» հրատարակչությունում 3000 տպաքանակով տպագրվել է 1993 թվականից այսպես կոչված «Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապտության» արտաքին գործերի նախարարի խորհրդական եղող Արսեն Մելիք-Շահնազարովի հեղինակությամբ՝ «Լեռնային Ղարաբաղ. փաստեր կեղծիքի հանդեպ» (Нагорный Карабах: факты против лжи) գիրքը: