1994 წელს საფრანგეთში ვინმე პიერ ლამეზოს ხელმძღვანელობით   გამოცემულია  წიგნი: „ევროპის გენეოლოგია“  ანუ „დასავლეთის  ცივილიზაციის  ატლასი“ (Pierre Lamaison. Généalogie de l’Europe: de la Préhistoire au XXe siècle.  Atlas de la Civilisation Occiddentale. Sous la Direction de Pierre Lamaison)  და მის 259-ე გვერდზე ბიჭვინთა სომხეთად არის მითითებული, წიგნში  აგრეთვე   ლაპარაკია ბიჭვინთის ტაძარზე. საერთოდ, მსოფლიოში მრავალი ლიტერატურა გამოდის, რომლებშიც საქართველოს ძირძველი ტერიტორიები სომხეთის ისტორიულ მიწა-წყლად არის დაფიქსირებული. ერთი შეხედვით თითქოს ამასში საგანგაშო დიდი არაფერია და ისტორიული მასალებით შეგვიძლია საწინააღმდეგო დავამტკიცოთ, თუმცა ეს ასე არ არის.

 მაგალითად, ფრანგულ ენაზე გამოცემული ისტორიული, გეოპოლიტიკური, არქიტექტურული და სხვა სახის ატლასები ან ენციკლოპედიები ვრცელდება არამარტო საფრანგეთში, არამედ იმ ქვეყნებშიც, სადაც ფრანგული ენა სახელმწიფო სტატუსს ატარებს (ბელგია, ლუქსემბურგი, შვეიცარია, ე.წ. „ფრანგული აფრიკა“ და ა.შ.) და ხვდება უმაღლეს სასწავლებლებში, ბიბლიოთეკებში, სამინისტროებში, რაც თაობათა ცვლის პარალელურად გავლენას ახდენს საერთო საზოგადოების აზრსა და თვალთახედვაზე. ესპანურენოვანი ლიტერატურა თითქმის მთელ ლათინურ ამერიკას მოიცავს, ხოლო ინგლისურენოვანი _ მსოფლიოს.

 მქონდა ასეთი შემთხვევა: ერთმა პიროვნებამ თავის ოფისში მკითხა თუ როგორ გადასცა საბჭოთა რუსეთმა საქართველოს სომხეთის ტერიტორია მესხეთ-ჯავახეთი? მე მას ავუხსენი, რომ სომხები კავკასიური ხალხი არ არიან და ამ რეგიონში მცირე აზიიდან გადმოინაცვლეს, შემდეგ მათ ჩამოსახლება-დასახლებას აქტიურად ახორციელებდნენ საქართველოს  ტერიტორიაზე,  ამაში  მხარს უჭერდნენ  გულუბრყვილო  ქართველები,  ხოლო უკვე ოკუპაციის პერიოდში დღემდე გაურკვეველი წარმომავლობის რომანოვთა გვარს ამოფარებული გოთურ-ვანდალურ-საქსური ნაჯიშარი იმპერატორები და მსოფლიო ბატონობაზე მეოცნებე კოსმოპოლიტი   სტალინი, რომელიც მოგვიანებით რუსული ნაციონალიზმის წუმპეში ჩაწვა ღორივით და შოვინიზმის ქარ-ცეცხლი წარმოქმნა.

ეს ვაჟბატონი წყნარად მივიდა კარადასთან, მორიგეობით გადმოიღო ცალკეული ტომები ინგლისურ (“ბრიტანიკა“), გერმანულ („ბროკჰაუზ“), ფრანგულ და იტალიურ ენოვანი ენციკლოპედიებისა, რომლებიც გაშალა და მანახა, რომ ყოველ მათგანში სამცხე–ჯავახეთი, ტაო, არტაანი და ართვინი სომხეთის ტერიტორიებადაა დაფიქსირებული. შემდეგ მომიბრუნდა და მითხრა: „შენ რომ გკითხო, ამტკიცებ, ყოველივე ეს სომხური ლობის გავლენით ხდება, რასაც ვერ დავიჯერებ ვერც მე და ვერც ვერავინ, რომ სომხურმა ლობმა ყველა მოწინავე ენციკლოპედია მოისყიდა. რატომ უნდა დავუჯერო შენს ნათქვამს და ქართულ ისტორიულ წყაროებს? როცა მსოფლიო დონის მეცნიერები მრავალწლიანი შრომისა და კვლევების საფუძველზე ადასტურებენ, რომ ეს ტერიტორიები სომხეთის ისტორიული კუთვნილებაა.“

საქართველოს ამ მხრივ ფაქტიურად წაგებული აქვს პროპაგანდული ბრძოლა სომხეთთან და იმ ძალებთან, რომლებიც მხარს უჭერენ სომხურ ამბიციებს. 2011 წელს იოდა II „ჯიხაძაგუელი“-ს საშუალებით პანჰაიასტანურმა მოძრაობამ ჰაიკაკან ტერ-სააკიანის სადისტური დიქტატურის გამოყენებით ხერხიანი მანევრით სომხურ ტერორისტულ ეკლესიას იურიდიული სტატუსი მიანიჭა, რითაც საშუალება მისცა მტაცებლური პოლიტიკა აწარმოოს ქართული ხუროთმოძღვრული ძეგლების დატაცების მიზნით. სომხები სასამართლო პროცესებს ევროპულ „მოედანზე“ უმეტესწილად მოიგებენ თავიანთი დიასპორის, ლობის და მოკავშირეების (აშშ, საფრანგეთი, გერმანია, ნიდერლანდები, ინგლისი, იტალია და ა.შ), ამას ცალსახად ადასტურებს „ვ. ვილსონის ინსტიტუტი“, „ბარუხის ინსტიტუტი“ და შვეიცარიაში მცხოვრები პოლიტოლოგი ვიკენ  ჩეტერიანი.

სომხების მადა ბიჭვინთაზე, სიონზე და სხვა ასეულობით ტაძარზე არ შეჩერდება. ოდიშში (და არა  აფხაზეთში)  წმ. გიორგის ილორის ტაძრის რუსულ “ფასონზე” რეკონსტრუქციამ ევროპის „დაშნაკისტების“ უკმაყოფილება გამოიწვია, რადგან ისინი თვლიან, რომ ილორის ტაძარი  ოჩამჩირელი  სომხების აშენებულია.

 გურამ მარხულია

3 თებერვალი, 2016