XX საუკუნის დასაწყისში ეროვნულ ნიადაგზე– სომხებისა და აზერბაიჯანელების კონფლიქტისა და სომეხი ნაციონალისტების მიერ წარმოებული ეთნიკური წმენდის შედეგად დღევანდელი სომხეთის ტერიტორიიდან აზერბაიჯანელი მოსახლეობის მნიშვნელოვანი ნაწილი გამოდევნილი იქნა.სომეხთა შეიარაღებულმა ძალებმა ანდრონიკის ხელმძღვანელობით , 1918 წლის შუა ხანებში ზანგაზურში მუსლიმანებით დასახლებული საცხოვრებელი პუნქტების განადგურებასა და რეგიონის ეთნიკური თვალსაზრისით განწმენდაში დიდი როლი ითამაშეს. დიდი ბრიტანეთის ხელმძღვანელობამ , რომელსაც საკუთარი პოლიტიკური ინტერესები ჰქონდა , ანდრონიკს საშუალება არ მისცეს,რომ თავისი ინტერესები ყაბარაღშიც განეხორციელებინა.ანდრონიკს თან ახლდა აღმოსავლეთ ანატალიიდან ,ძირითადად კი მუშსა და ბიტლისიდან 30 ათასი ლტოლვილი სომეხი.
დღეს დღეობით სომხეთის რესპუბლიკად წოდებული დასავლეთ აზერბაიჯანის ტერიტორიაზე მდებარე აზერბაიჯანული სოფლების და რაიონების სახელწოდებების სომხური სახელებით შეცვლისა (231 სოფელი და რაიონი) და აზერბაიჯანული მოსახლეობის წინააღმდეგ სხვადასვხა დემოგრაფიული ზეწოლის პროცესი სომხეთის რესპუბლიკის შექმნის დღიდან (1920-30-იანი წლებიდან) დაიწყო და 1988 წელს კულმინაციას მიაღწია.
1903 წელი – საეკლესიო მიწების , რუსეთის მიწისა და ქონების სამინისტროს განკარგულებაში გადაცემასთან დაკავშირებით მიღუბულმა კანონმა ეკლესიის მიერ დაფინანსებული პოლიტიკური ორგანიზაციების მატერიალურ მდგომარეობას დარტყმა მიაყენა ,რამაც ხელი შეუწყო სომხური ტერორიზმის გაფართოვებას, ანტი–თურქული, ანტი – მუსლიმანური განწყობის გაუარესებას.