1905.az saytının bu dəfəki müsahibi Orta Asiya və Güney Qafqaz Söz Azadlığı Şəbəkəsinin (CASCFEN) sədri Azər Həsrətdir.

Fuad Babayev – Azər müəllim, bizi zaman-zaman düşündürən bir məsələ var, biz tez-tez erməni təbliğatı ilə üzləşirik. Biz haradasa, hansısa bir həqiqətimizi kimlərəsə çatdırmaq istəyəndə məlum olur ki, bizdən xeyli əvvəl erməni təbliğatı orada müvafiq işlər görüb və bizim onlara deyəcəyimiz informasiyalar hələ o informasiyaları verməmişdən öncə artıq təkzib olunub. Böyük beynəlxalq əlaqələrə, elə indi də geniş rabitəyə malik tez-tez xarici ölkələrdə olan və nəhayət, beynəlxalq təşkilatlarda çalışmış insan kimi deyə bilərsinizmi, erməni təbliğat maşını doğrudanmı bu dərəcədə güclüdür?

Azər Həsrət – Xeyr. Mən tez-tez bu sualla qarşılaşıram. Azərbaycanda biz zərərimizə olan bir mifi özümüz yaratmışıq ki, guya ermənilər həddindən artıq güclüdür, xarici ölkələrdə diaspor fəaliyyətimiz zəifdir və buna görə də onlara qarşı yetərincə təpki göstərə bilmirik. Halbuki əslində belə deyil. Sadəcə burada tarixi reallıq var və o reallıq ermənilərin bir addım qabaqda olmasını təmin edib. Amma bu indi belə deyil, təxminən 20 il bundan öncə, ermənilər bizdən həqiqətən öndə idilər. Çünki 1920-ci ildə Azərbaycan SSR dediyimiz o respublikanın təməli qoyulanda, yəni faktiki olaraq Demokratik Cümhuriyyətin çöküşündən sonrakı dövrdə ölkədən çox az insanımız mühacirət etmişdi, onlar da əsasən Türkiyədə, İranda, yaxın ölkələrdə yaşayırdılar, düzdür, onların bir qismi də Avropaya yerləşmişdi və s. Amma bu ermənilərdəki kimi 100 minlərlə insan deyildi. Sadəcə olaraq bizimkilərin sayı onlarla, yüzlərlə idi. Hətta Demokratik Respublika zamanında oxumağa göndərilənlər Cümhuriyyətin çöküşündən sonra dünyaya səpələnmişdilər. Amma ermənilər 1915-ci ildə soyqırım iddiası kimi ortaya atdıqları hadisədən sonra, dünyanın hər tərəfinə yayılmışdılar. Yəni bu da ondan qaynaqlandı ki, Osmanlı Türkiyəsi dünyayla faktiki üz-üzə idi. Həmin dövlətlərin hamısı xristian dövlətləri olduğuna görə ermənilərlə din amili üzərindən bir əlaqə qurmuşdular. Osmanlı içindəki erməniləri Osmanlı Türkiyəsinə qarşı qaldırırdılar və həmin adamlar da, təbii ki, aldanaraq uzun əsrlər boyu yaşadıqları dövlətə qarşı üsyan edirdilər. 1915-ci il 27 may günü çıxan köçürmə qanununa əsasən ermənilər yaşadıqları ərazidən köçürüldülər. Köçürülmənin nəticəsi olaraq bir çox ermənilər ümumiyyətlə, Osmanlı torpaqlarını tərk edib getdilər. Yəni faktiki olaraq ermənilər bizdən 100 il öncə Avropaya, Amerikaya gedib yerləşdilər. Amma biz SSRİ-nin sərhədləri içində qalmışdıq, dışarıya çıxanımız yox idi, yəni tək-tük adamlar çətinliklə harasa gedə bilərdilər. Elə ona görə də bizim ermənilər kimi diasporumuz yox idi. 90-cı illərdə Qarabağ hadisələri, qarışıqlıqlar və s. başlananda, həmin erməni diaspor təşkilatları hərəkətə keçdilər. Bizim isə onlara qarşı qoyacaq diasporumuz yox idi. Olmadığına görə də bizdə belə bir rəy yarandı ki, onlar çox güclü, biz isə zəifik. Amma indi durum kökündən dəyişib. Azərbaycanın diasporu da var, Azərbaycanın dövləti də var, maliyyəsi də, yəni 90-cı illərin əvvəllərindəki vəziyyət deyil.

Fuad Babayev – Dünyada bu və ya digər formada xristian həmrəyliyi var. Yəqin ki, qəbul edirsiniz bunu?

Azər Həsrət – Əlbəttə, 100 faiz var.

Fuad Babayev – Bu real, hətta belə demək mümkünsə, əllə toxunulması mümkün olan bir materiyadı az qala. Ermənilərin də xristian olmaları onların mövqeyini əhəmiyyətli dərəcədə gücləndirir. Biz də müsəlmanıq, amma müsəlmanların birliyi, həmrəyliyinə mən rast gəlməmişəm. Yəni xristian həmrəyliyi qədər deyil, ən azından. Heç yoxdur.

Azər Həsrət –Hələlik, ümumiyyətlə yoxdur.

Fuad Babayev – Deməli, ermənilər bizi 100 il qabaqlayıblar, elə indi də işləyirlər, fəaliyyətdədirlər, üstəlik də xristian həmrəyliyi. Yəni bu bizdə bir apatiyaya, yaxud bizi dəstəkləmək istəyən adamlarda həvəssizliyə gətirib çıxartmaz ki?

Azər Həsrət – Yox, əsla. Çünki bayaq qeyd etdiyim amillər öz rolunu zamanında oynayıb. Din amilinə gəlincə, ermənilərin xristian olmasına görə dəstəklənməsi, təbii ki, var. Elə ermənilərin o dövrdə İngiltərə kralına, yaxud Amerika Birləşmiş Ştatlarının prezidentinə müraciətlərində “xristian qardaşları” ifadəsindən geniş istifadə edilir. “Xristian qardaşlarınıza yardıma gəlin”, “biz sizin xristian qardaşlarınız olaraq burada zülm çəkirik” və s. Həmin müraciətlər də təbii ki, ingilisin, amerikalının, fransızın işinə yaradığına görə, məhz həmin amildən yararlanırdılar. Öz vətəndaşlarını körükləmək, onların guya xristian qardaşlarına qarşı müsəlmanların zülm etdiyini söyləyəndə, ictimai rəyə təsir edə bilirdilər. Amma bütün bunların altında yatan məqsəd heç də ermənini müdafiə etmək deyildi. Məqsəd sadəcə olaraq o dönəm üçün Osmanlı Türkiyəsini çökdürmək, parçalamaq və ona sahiblənmək idi. Yəni erməni sadəcə olaraq vasitədir.

Xristian amili sadəcə bir bəhanədir. Ermənilərin guya ki, əzilən, soyqırıma uğrayan millət olması ilə bağlı uydurmalar təbii ki, dünyanın işinə yaradığına görə istifadə olunur. Bu amillər əslində bütövlükdə bu regionda, Türkiyə, Azərbaycan kimi dövlətləri və hətta mən deyərdim ki, Orta Asiya dövlətlərini nəzarət altında saxlamaq, bir növ zəuf düşürmək üçün düşünülüb.

Aynur Hüseynova – Deyirsiniz ki, erməni təbliğat maşını məsələsi artıq mifdir. Amma internetdə dünyaca məşhur, istifadəçi sayı təxminən 100 min, 200 min olan forumlar var. Orada erməni soyqırımı məsələsindən müxtəlif millətlərə mənsub istifadəçilərin hamısı xəbərdardırlar. Amma azərbaycanlıların soyqırımı, Dağlıq Qarabağ məsələsi barəsində məlumatları yoxdur.

Azər Həsrət – Məsələ ondadır ki, ümumiyyətlə istənilən münaqişə sabit, sakit fazaya keçdikdə unudulur. Bu bütün dünyada belədir. Tutaq ki, Şərqi Timor məsələsi var idi İndoneziyada. Həmin şərqi timorlular İndoneziyada partlayışlar törədəndə, adamları öldürəndə dünyanın gündəmini zəbt etmişdilər. Bizdə Dağlıq Qarabağ və ətraf ərazisi işğal olunub, arada ermənilərlə atışmalar olur, amma dünyanın diqqətini cəlb edəcək heç bir hadisə baş vermir.

Erməni terror təşkilatlı ASALA-nı hamımız xatırlayırıq. Bunlar gedib Parisdə bir aeroportu partladırdılar. Səbəbini araşdıranda bildirirdilər ki, bizim belə bir dərdimiz var. Bu gün erməni soyqırımı məsələsi niyə Amerika, Avropa ölkələrində, ya Rusiyanın özündə qəbul olunur? Çünki təbliğat aparılıb, yetişməkdə olan yeni nəsil bunu daim eşidərək böyüyüb və əslində mif olan bir şeyi reallıq kimi qəbul edib. Ona görə də müxtəlif dövlətlər onu rəsmən tanıyır. Təbii ki, yuxarıda dediyim kimi, daha çox onların işlərinə yaradığına görə tanıyıblar. Bizim Qarabağla bağlı bir az passiv görünməyimiz isə təbliğatın olmamasından irəli gəlir. Hər şeyi dövlətin üstünə atmaq olmaz. Vətəndaş fəallığı lazımdır. Mən, Fuad bəy bayaq dedi, uzun illər beynəlxalq təşkilatlarla işləyən  birisiyəm. Bizim türk dünyasında  tez-tez işlətdiyimiz bir ifadə var “bir türk dünyaya bədəldir”. Həqiqətən mən bunu öz şəxsimdə görmüşəm. Necə? 2001-ci ildə Cənubi Koreyanın paytaxtı Seulda Beynəlxalq Jurnalistlər Federasiyasının qurultayı keçirilirdi. Biz Azərbaycanın problemini Türkiyənin problemindən ayırmırıq. Həmin o qurultayda Yunanıstandan olan bir jurnalist təşkilatının rəhbəri bəyanat mətni yayınlamışdı ki, qurultay qəbul etsin. Orada Quzey Kıprıs Türk Cümhuriyyəti ilə bağlı bir paraqraf keçirdi. Bəyanatda Türkiyənin işğal etdiyi Kiprin şimal hissəsi kimi yazılmışdı. Mən məsələ qaldırdım ki, Türkiyənin işğal etdiyi yox, sadəcə Quzey Kıprıs yazılsın. Öz mövqeyimə inandırdığım postsovet ölkələri, bir sıra ərəb ölkələri və Monqolustandan olan nümayəndələrin yardımı ilə buna nail oldum. Biz Azərbaycana qayıdandan sonra, prosedura uyğun olaraq, qəbul olunmuş sənədlər yenidən milli təşkilatlara göndərilir. Gördüm sənəddə həmin maddə olduğu kimi qalıb, yəni Türkiyənin işğal etdiyi Kiprin şimal hissəsi. Beynəlxalq Jurnalistlər Federasiyasının Brüsseldəki qərargahına yazdım ki, adla bağlı mübahisə yaranmışdı və yunan tərəfi bizim mövqeyimizi qəbul etmişdi. Onlar təşəkkür edərək, etirazımı qəbul etdilər. Çapa da Kıprıs Türk Cümhuriyyəti kimi getdi. Müəyyən situasiyalarda bir az çevik davranmaq lazım gəlir. İndi ermənilərin bu gün bizdən müəyyən məsələlərdə üstün görünmələrinin səbəbi budur. Sizin dediyiniz forumlarda, tutaq ki, bir təktərəfli forumlar var, bir də çoxtərəfli. O gördükləriniz bəlkə də təktərəflidi.

Aynur Hüseynova – Yox, çoxtərəfli idi. Rəsmi səhifələri ilə.

Azər Həsrət – Ola bilər. Sadəcə olaraq onlar həmin forumlarda çoxluq təşkil edirlər. Sayları yüzlərlə, hətta minlərlədir. Sizin kimi azərbaycanlılar buna görə də az görünür. Hərçənd siz orada tək deyilsiniz, axtarsanız, görərsiniz ki, başqa azərbaycanlılar da var. Digər tərəfdən dil amili də mövcuddur. Fransada yaşayan erməni üçün fransız dili, Amerikadakı üçün ingilis dili ana dili kimidir. Və bundan bacarıqla yararlanırlar. Hətta fransız dilindən istifadə edərək, bu dildə danışan Afrika ölkələrində də təbliğat aparırlar.

Gündüz Nəsibov –  Azər müəllim, Orta Asiya ölkələri ilə əlaqələriniz var. Biz bu ölkələri ortaq dil, din, hətta tarix baxımından özümüzə bir köynək yaxın sayırıq. Həmin ölkələrdə bizim soyqırımla bağlı həqiqətlərdən xəbərləri varmı? Yaxud indi internet əsridir. Bu xəbərlərə maraq göstərirlərmi?

Azər Həsrət – Göstərirlər. Məsələn, özəlliklə Qazaxıstanı qeyd etmək istəyirəm. Mən Qazaxıstana çox gedib gəlirəm. Müqayisə etmək imkanlarım var. Tutaq ki, 10-15 il öncə ilə indiki vəziyyəti müqayisə edə bilirəm. Məsələn, 15 il bundan qabaq Qazaxıstanda küçədə qazax dilində bir adamla danışanda, mən az-çox qazaxca danışa bilirəm, mütləq sənə rusca cavab verirdilər. Amma bu gün əksinədir, taksidə rusca bir şey soruş, sənə qazaxca cavab verəcəklər. Özünüdərk güclənib. Qazaxıstan uzun müddət Rusiyanın təsiri altında olub. SSRİ dağılanda bu ölkədə 46 faiz qazax, 46 faiz rus yaşayırdı. Amma bu gün 65 faizi keçib qazaxların sayı. Üstəgəl azərbaycanlılar, axısxalılar, krımlılar, Kazan tatarları, özbəklər və s. türkdilli xalqlar. Təbii ki, bu bizim xeyrimizə olan amildir. Çünki, biri var ruslarla işləyəsən, biri də var siz dediyiniz kimi, özünə bir köynək yaxın olan millətlərlə, xalqlarla işləyəsən. Mən Facebook-da da görürəm, hətta Qazaxıstandan gənclər, jurnalistlər, Qarabağ üçün ayrıca səhifə yaradıblar qazax dilində, Qarabağla bağlı qrup yaradıblar. Mən hətta Heydər Əliyev İrsinin Araşdırma Mərkəzinin orada qazaxca materiallarını paylaşmışam. Yeri gəlmişkən, bu mərkəzin 50 dildə materiallar yayması özü unikal bir şeydir. Çünki biz bəzən deyirik ki, ingiliscə var, rusca var, fransızca var, yetər. Elə deyil. Qazax, qırgız, özbək dilində də etməlisən. Orada insanlar var ki, biz onların şüuruna təsir edəcək müəyyən işlər görürük. Və şükürlər olsun ki, öz faydasını verir. 1930-cu illərdə Qazaxıstana başçılıq edən Şuşa ermənisi Levon Mirzoyan idi. Bu Mirzoyan Azərbaycana başçılıq etmişdi, Azərbaycandan Rusiyaya göndərmişdilər, 1933-cu ildə bunu göndərdilər Qazaxıstana. Qazaxıstan o vaxt vilayət idi, sonra respublika oldu. Faktiki olaraq repressiya illərində Qazaxıstana Şuşa ermənisi Levon Mirzoyan başçılıq etmişdi. Bizim əlimizə sənədlər düşüb. Məsələn, bir sənədi mən dərc etdirmişdim, Mirzəyanın Stalinə yazdığı sənədi. Yazılır ki, sizin bizə ayırdığınız kvota üzrə 16 min insan repessiya olunub. 8 min nəfər güllələnib, 8 min nəfər sürgün edilib. Yazır ki, daha min nəfərin repressiya olunması üçün zərurət yaranır. Baxın, bir sənəddə 17 min qazaxın repressiyasından söhbət gedir. Belə sənədlər Qazaxıstan dövlət arxivində yüzlərlə, minlərlədir. Həmin sənədlərdəki rəqəmləri üst-üstə toplayanda görünür ki, bu Mirzəyan qazax xalqına qarşı necə bir soyqırım tətbiq edib. Qazax xalqının ən öndə gələn insanları o dövrdə məhv edildilər. Və bugün Astanada, Almatıda Mirzəyanın adını daşıyan küçələr var. Keçən il bir yazı yazdım, sağ olsun qazax dostlarımız, onu qazax dilinə çevirdilər. 30-dan artıq qəzetdə dərc olundu Qazaxıstanda. Həm qazaxca, həm rusca dərc olundu. Orda mən yazdım ki, necə ola bilər ki,  Astanada bir küçə Mirzoyanın adını daşıyır, onunla kəsişən başqa bir küçə isə Mirzoyanın repressiyaya məruz qoyduğu dəyərli qazax ziyalısının adınadır? Repressiya edənlə repressiyaya məruz qalan eyni dərəcədə yaxşı ola bilməz. Bu yazım orada səs-küy doğurdu. Hətta mənə qazax dostlarımız yazdı ki, biz buna görə çox utandıq. Bunu əslində biz etməli idik, sən etdin. İki-üç ay bundan qabaq xəbər çıxdı ki, Mirzoyanın adını götürüblər küçədən. Həmin ölkələrlə işləmək lazımdır. Qazaxıstanda, Qırğızıstanda, ya Özbəkistanda sadəcə izah etmək lazımdır ki, erməni sənin dostun ola bilməz. Onlar sənin düşmənindir. Bu gün biz ermənilərin bizə etdiyi soyqırımlardan danışırıq, 31 mart soyqırımı, Urmiyada, Səlmasda tətbiq olunan soyqırımlar, Türkiyənin özündə ermənilərin törətdikləri soyqırımdan. Amma heç kim bu gün Özbəkistanda, Xarəzmdə ermənilərin törəkdikləri soyqırımdan danışmır. Xarəzmdə ermənilər soyqırım törədib, özbəklərə qarşı. Orta Asiyada onu tapıb, araşdırıb üzə çıxardıb özbəklərə özbək dilində təqdim etmək lazımdır. Bilirsiniz ki, Özbəkistan faktiki Ermənistanla heç bir diplomatik əlaqə qurmur. Yəni Orta Asiyada yeganə türk dövlətdir ki, prezident İslam Kərimov  açıq mətnlə deyib: “Siz Qarabağdan çıxmadıqca bizim əlaqələrimiz ola bilməz”. Başqa sözlə, Orta Asiyanın türk dövlətləri ilə hələ ciddi və uzun zaman işləməliyik. Təbii ki, biz onların iç işlərinə qarışa bilmərik. Qarışıb, özümüzə qarşı çevirməməliyik həmin dövlətləri. Amma onlara öz dillərində xitab etməliyik. Onları öz yanımıza çəkməliyik. Avropa, Amerika öz yerində, amma biz arxamızda etibarlı dost istəyiriksə, dayaq istəyiriksə, Türkiyənin yanında Orta Asiya respublikaları da olmalıdır. Qazaxıstan çox nəhəng dövlətdir, əhalisinin sayı azdır, amma söz sahibidir. Bu gün MDB məkanında gedən proseslərdə Rusiyanın yanında görünməyinə rəğmən Qazaxıstan söz sahibidir.

Azərbaycan həqiqətlərinin dünyaya yayılması üçün Türkiyə diasporu, tatar diasporu, uyğur diasporu ilə birlikdə hərəkət edilməlidir Bu gün Azərbaycandan nə qədər adam bilir ki, Avstraliyada çox güclü tatar diasporu var. Yaponiyada çox güclü uyğur diasporu mövcuddur. Yaponiyada biz sözümüzü kimin vasitəsilə deyə bilərik? Uyğurların, çünki azərbaycanlılar yoxdur orada. 3-5 azərbaycanlı var bu da diaspor sayılmaz.

Aynur Hüseynova – Azər müəllim, indi verəcəyim sualı lap birinci verəcəkdim. Bildiyimiz kimi, Orta Asiya və Güney Qafqaz Söz Azadlığı Şəbəkəsinin rəhbərisiniz. Təşkilatın bu fəaliyyəti barədə nə deyərdiniz, indi hansı işlərlə, hansı layihələrlə məşğulsunuz? Neçə üzvünüz var, hansı beynəlxalq təşkilatlarla əməkdaşlıq edirsiniz?

Azər Həsrət – Bizim təşkilatın rəsmi, internet saytından da adbaad görə bilərsiniz, 136 nəfər üzvümüz var. Biz ölkədə fəaliyyət göstərən bir çox ictimai təşkilatlardan fəqrqli olaraq fəaliyyətimizdə şəffaflığa üstünlük veririk. Və fiksiyadan da uzağıq. Yəni bəzi təşkilatlar elan edir, bu qədər üzvümüz var, filan, siyahı, sənəd ortaya çıxmasına gələndə heç nə qoya bilmirlər ortaya.

Gündüz Nəsibov – Üzvləriniz fiziki şəxslərdir?

Azər Həsrət – Fiziki şəxslərdir. Bizdə fiziki şəxslərin üzvlüyü var. 136 nəfərin hamısının adı, vəzifəsi, iş yeri və s. bizim internet saytımızda azərbaycanca, ingiliscə yazılıb. Üüzvlərimizin coğrafiyası çox genişdir. Bizdə ictimai birlik olduğuna görə, həm də bir ölkə içi ictimai birlik olduğundan, Azərbaycan vətəndaşlarını üzvlüyə qəbul edə bilirik. Amma yurd dışındakı Azərbaycan vətəndaşları da bizim üzvlərimizdir. Orta Asiyada baş təmsilçiliyimiz var, əsasən Qazaxıstan və Qırğızıstanda fəaliyyət göstərir. Mərkəzi Bişkekdədir. Kifayət qədər də yaxşı işlər görürlər, bizim təmaslarımızı təmin edirlər. Müəyyən təbliğat işlərində kömək edirlər, dövlət, hökumət, qeyri-hökümət təşkilatları ilə əlaqələr qururlar. Moldovada da təmsilçimiz, daha doğrusu üzvümüz var. Türkiyənin özündə üzvlərimiz var, azərbaycanlılardır, gedib orada yaşayırlar, jurnalistlərdir, dostlarımızdır. Müxtəlif Avropa ölkələrində birbaşa üzvümüz olmayan, amma bizimlə təmasda olan insanlar var. Çünki onlar həmin ölkənin vətəndaşı olduqlarından, üzvlüyə götürə bilmirik. Bu təşkilatın əsas fəaliyyəti ifadə azadlığı mədəniyyətinin təbliğidir. Amma adında bir coğrafiya, bir məkan var, Orta Asiya və Güney Qafqaz. Bu təsadüfi deyil. 2003-cü ildə biz bu təşkilatı quranda beynəlxalq təşkilatlarla da müəyyən danışıqlarımız olmuşdu. Əsas amacımız ifadə azadlığına dəstək olmaqdır. Bu indi də belədir.Amma bunun altında yatan başqa bir məqsəd də Orta Asiya ölkələrini Azərbaycana bağlamaqdır.

Aynur Hüseynova –Səhv etmirəmsə, ortaq əlifba məsələsi sonuncu layıhənizdir.

Azər Həsrət –Bəli. Mən məşğulam. Biz 10 ildən artıqdır ki, rəsmi təşkilat səviyyəsində bu işləri görürük. Bəzən elə məsələ olur ki, onu açıb-ağardırıq, bi raz təbliğatını aparırıq. Bizə nəticə lazımdır. Tutaq ki, Mirzoyanın adını Astanada küçədən götürdülərsə və bir hərəkat başladısa bu nəticədir. Və nəticə varsa, əlbəttə biz o istiqamətdə hərəkət etməliyik. Qırğızıstanla bu saat müəyyən işlər aparırıq. Bu gün bütün türk dövlətləri bu və ya digər şəkildə latin əlifbasına keçib və keçir. Amma Qırğızıstan bu əlifbaya keşməyib, hətta müzakirələr belə getmir. Halbuki, 1926-cı ildə latın əlifbasına keçidin ilk təşəbbüskarı Qırğızıstan olub. 100 il bundan qabaq Qırğızıstan bunun təşəbbüskarı olub, düzdür, Axundovun çalışmaları var idi, amma rəsmi belə keçidin ilk təşəbbüskarı Qırğızıstan olub və o vaxt latın əlifbasına keçiblər. Bilirsiniz ki, 1939-cu ilə qədər biz də latın əlifbasından istifadə etmişik. Demək istəyirəm ki, müəyyən işlər görürük. Təşkilatımız Azərbaycan dövlətinin qanunları çərçivəsində fəaliyyət göstərir. Azərbaycan dövlətinin siyasətinə sadiqik. İctimai birlik olaraq biz siyasətlə məşğul deyilik, siyasi iddia ortaya qoymuruq. Əlbəttəki, dövlətimizlə, dövlətin yönətimini həyata keçirən hakimiyyətimizlə heç bir problemimiz yoxdur, olmasını da arzu etmirik. Çünki biz sonucda Azərbaycan dövlətinə xidmət edirik, ayrı-ayrı şəxslərə deyil, ayrı-ayrı siyasətçilərə, fərdlərə deyil,  dövlətimizə xidmət edirik. Orta Asiyada geniş şəbəkəmiz var, jurnalist şəbəkəmiz, üzvümüz olmadan, QHT şəbəkəmiz var. Mən məsələn, Qırğızıstana gedəndə bilirəm ki, bir düyməyə basmaqla 50 jurnalisti bir yerə yığa bilərəm, həm də ən üzdə olan televiziyalar, radioların, qəzetlərin jurnalistlərini. Qazaxıstanda həmçinin ən təsirli, imkanlı aparıcı jurnalistlər, qəzetlərin rəhbərləri bizim dostlarımızdır. İstənilən an gedib Almatıda, Astanada çox yüksək səviyyəli tədbir keçirə bilərik, o adamlar da bizim dediklərimizi təsdiq edərlər, dediyimizi söyləyər, sözümüzü eşidərlər. Yəni bütün bunlar Azərbaycana xidmət etmək üçün  əlavə vasitədir. Mən keçən il Hidayət Orucovla Bişkekdə görüşdüm. Sağ olsun, çox isti qarşıladı bizi. Amma mən bilirəm ki, Hidayət Orucov yüksək dövlət vəzifələrində işləyib, ədəbiyyat adamıdır, türk dünyası məsələlərini bilən adamdır. Amma düşünürəm ki, Hidayət Orucovun yanında QHT və media məsələlərini bilən biri olmalıdır.

1905.az