Tanınmış Azərbaycan tarixçisi, şair, şərqşünas, tərcüməçi, AMEA Tarix və Etnologiya İnstitutu mənbəşünaslıq və tarixşünaslıq şöbəsinin müdiri, professor Şahin Fazil oğlu Fərzəliyevin əbədiyyətə qovuşmasından 40 gün keçir. Şahin Fazil imzası ilə tanıdığımız bu zəka sahibi, söz sərra­fı, nəcib ailə başçısı, sadiq dost özündən sonra zəngin elmi-ədəbi irs və unudulmaz xatirələr qoyub getsə də, əfsus ki, mənəvi xəzinəsinin xeyli hissəsini də özü ilə haqq dünyasına apardı. 

Azərbaycan xalqının dahi şairi, ədəbi-bədii dilimizin misilsiz yaradıcısı, insan qəlbinin ən qüdrətli tərənnümçüsü Məhəmməd Füzulinin sənətkarlıq aləmi çox geniş və zəngindir.

Bu aləmin tam və kamil mənzərəsini vermək kimi mühüm, çətin bir vəzifə qarşısında öz imkan və qüvvəmizin məhdudluğunu nəzərə alaraq böyük ustadın şeir qüdrətinə xas olan hünərlərin ancaq bəzilərini göstərmək niyyətindəyik.

MANERA.AZ Nəriman Əbdülrəhmanlının yeni yazısını təqdim edir:

Göyçay r-n kimi inzibati əsasda 1930 ildə təşkil olun­muşdur. O vaxta qədər isə bu ərazi qəza qismində Bakı quberniyasının tabeliyində olmuşdur. Ərazinin er­kən məskunlaşması daha qədim dövrlərlə səsləşsə də, bilici sa­kin­lə­rinin dediyinə görə, mərkəzə çevrildiyi vaxtdan hesablanarsa, Göy­­çay ş.-nin hazırkı inzibati ərazisinin tarixi 150 ildən bir qədər yuxarı, yəni 200 ilə yaxın olar. Belə ki, şəhərin yer­ləşdiyi indiki sahəsi 167 il bundan öncə (təxminən 1855 ilə kimi) çəmənlik, kolluq və meşəlikdən ibarət olmuşdur.

Xalq zəkasının məhsulu kimi mənəvi sərvətimiz olan bayatılarımızın biri aşağıdakı misralarla tamamlanır: “Tikdim ki, izim qala”. Bu cəhətdən maddi mədəniyyət nümunələri olan tikililər, abidələr və qalalar əsrlərlə insanlığın mənəvi qüdrətinin, onun qurub-yaratmaq enerjisinin daşıyıcısına, maddi sübutuna çevrilir, müasir nəslə yaxın və uzaq keçmişini tanıdır, tarixə şahidlik möhürü vurur. Hər şeydən öncə isə insan əməyinin real daşıyıcısına çevrilir. Hər bir tikinti, hər bir kərpic inşaatçı-bənnanın əməyini, ürəyinin hərarətini, biləyinin təpərini, orijinal dəst-xətini nümayiş etdirir. Bir sözlə, hər bir tikili canlanaraq usta sənətkarın həyat salnaməsinə çevrilir. Eynilə kustar xalq sənətkarlığı nümunələri, məişət və kənd təsərrüfatı alətləri, geyim əşyalarının varlığı da həmin missiyanın daşıyıcısına çevrilə bilər. Bunların hər birində xalqımızın ən qədim təsəvvür və görüşlərinin, inam və etiqadlarının proyeksiyası və cizgiləri qalmaqdadır. Bu isə insana keçib gəldyi tarixi yolu addım-addım izləməyə, haradan gəlib hara gedəcəyini təyin etməyə kömək edir.

Azərbaycanın mərkəzi rayonlarından olan və ticarət yollarının qovuşuğunda yerləşən Göyçay özəl etnoqrafik səciyyəsi ilə də seçilməkdədir. Lakin bütövlükdə bu etnoqrafik mədəniyyətin, o cümlədən burada yer alan mərasimi aktların, inanc, xalq təbabəti, yerli mətbəxin yetərincə öyrənilmədiyini etiraf etməliyik. Bunun əsas səbəbi də xalq mədəniyyətinin tədqiqində uzun müddət etnoqrafiya və folklorun bir-birindən təcrid edilməsi və bu zaman üstünlüyün folklorşünaslığa verilməsi olub.