XX əsrin 80-ci illərinin sonlarından Ermənistanda dərc olunan akademik əsərlərdə və monoqrafiyalarda məhz Stalinin XX əsrin 20-ci illərində guya erməni torpaqları olan Dağlıq Qarabağ və Naxçıvanı  Azərbaycan SSR-ə verdiyini sübut etməyə cəhdlər olunur. O dövrdə bu sayaq yazıların peyda olması təsadüf deyildi.

Rusiyanın KM.RU portalında Daşnaksütyun partiyasının ən iyrənc xadimlərindən biri olan Qaregin Njdeyə İrəvanda heykəl qoyulmasının kəskin tənqid edildiyi məqalə verilib.

Ermənilərin yaşadığı ərazi və onların mənşəyi məsələsi haqqında çox dolaşıq və müxtəlif mülahizələr mövcuddur. Bunları ermənilərin özləri bilərəkdən və məqsədli şəkildə irəli sürürlər. Qədim ermənilər özlərinə erməni yox, hay demişlər.

Nuh peyğəmbərin erməni olması, Nuhun gəmisinin qalıqlarının isə guya “Ararat” dağında tapılması, Azıx mağarasında tapılan çənə sümüyünün erməni qadınına aid olması və s. bu kimi iddialardan sonra ermənilər yenə də öz sərsəm və sarkazm doğuran iddiaları ilə dünya ictimaiyyətini şoka salmaqda davam edirlər.

Son iki yüz il ərzində regionda gedən mürəkkəb siyasi proseslər nəticəsində azərbaycanlılar öz əzəli yurdlarından zorla köçürülməyə, etnik təmizləmə və deportasiya siyasətinə məruz qalıblar. Ermənilərin “tarixi əzəli torpaqları”nı yaratmaq siyasəti mərhələ-mərhələ həyata keçirilib.

İndiki Ermənistan və ona bitişik ərazilərdə pərakəndə halında yaşayan ermənilərin öz müstəqil dövlətlərini yaratmaq arzularına ilkin təkan verən amillərdən ən başlıcası hələ XVI-XVII əsrlərdə Səfəvilərlə Osmanlı Türkiyəsi arasında uzun sürən müharibələr olmuşdur.