2000-ci ilin 26 fevralında biz İrəvanda idik.

Düz 13 il bundan qabaq.

Beş-altı il bundan əvvəl Kolumbiya dairəsindəki Vaşinqtonda bir həmyerlimizlə söhbətləşirdik. Biz ona Azərbaycandan, o da bizə Amerikadan danışırdı. Açığı, həmin söhbətin təfərrüatlarını unutmuşam. Amma bir məqam yaddaşımda pərçimlənib qalıb.

Min illər bundan qabaq Fales adlı bir filosof olub. Fales indiki Türkiyənin ərazisində yerləşən Milet şəhərində yaşadığından onu hamı Miletli Fales kimi tanıyır. Bu şəxs fəlsəfə tarixində Milet məktəbi kimi qalmış cərəyanın banisi, məşhur Anaksimandrın müəllimi olub. Və xeyli iş görüb.

Postsovet məkanını lərzəyə salmış, Kalininqraddan Kamçatkaya qədər saysız-hesabsız ürəkləri ehtizaza gətirmiş (deyilənə görə bu proses hələ də davam edir), “Tı, kto takoy?! Davay, do svidaniya!” əsərinin qeyri-adi uğuru meyxana janrına marağı kəskin surətdə artırdı. Əlbəttə, bu şedevr yaranmazdan əvvəl də ölkəmizdə meyxana janrına maraq defisiti müşahidə olunmurdu. Amma, bu əsər əsl partlayış effekti yaratdı. Və indi Azərbaycanda təkcə daxili istehlak üçün deyil, həm də nəhəng xarici bazar üçün meyxana istehsal etmək imkanları yaranıb. Bu tarixi fürsətdir. Düşünürəm ki, bu tarixi imkandan yararlana bilməsək,gələcək nəsillər bizi bağışlamaz. Özü də söhbət təkcə orijinal meyxanaların deyil, həm də cürbəcür malların istehsalından gedir.

Ömrünüzdə heç elçiliyə getmisinizmi? Getməmisinizsə, narahat olmağa dəyməz. Təcrübə göstərir ki, bütün insanlarımızı iki böyük qrupa ayırmaq olar: artıq elçiliyə getmiş insanlar və nə vaxtsa elçiliyə gedəcək insanlar. Əgər hələ də bu nəcib missiyanın həyata keçirilməsi prosesinə qatılmamısınızsa, deməli müəyyən müddət keçdikdən sonra bu sizə də qismət olacaq. Darıxmayın. Və imkan ələ düşdükcə proseslə bağlı məlumatlar əldə etməyə çalışın.

Bu yazı adi adamlar üçün nəzərdə tutulub.

Və mütəmadi olaraq adi adamlar tərəfindən kiçik və böyük toy məclislərinə çağrılan adi adamlar haqqındadır. Daha doğrusu, adi adamın dəvətnamə aldıqdan sonra atdığı addımlar haqqında.