ما شاهد استفاده وسیع از روشهای جدید در امر اطلاع رسانی در دوران معاصر هستیم. رسانه های گروهی با بهره مندی از امکانات فن آوری دیجیتال هنگام نشر مطالبی راجع به برخی مسائل تلاش میکنند عکسی نیز ضمیمه آن شود تا مطلب بطور گویاتر و باورشدنی عرضه گردد. مسلما هر عکسی نیز تاریخچه خود را دارا میباشد، حامل برخی پیامهایی است و قدرت آنرا دارد تا برخی احساسات در اذهان مردم تداعی شود. از این منظر، سؤاستفاده عمدی از وسایل چندرسانه یی در امر نشر مطالب میتواند نتایج معکوسی نیز داشته باشد.

 

حقه بازان رسانه ای ارمنی که دیگر در این زمینه خبره شده اند، فقط به اغفال مردم عادی اکتفا نمیکنند که به بیماری “نسل کشی” گرفتار شده و از آن رنج میبرند. آنها در ضمن تلاش میکنند با ایجاد احساس دلسوزی و برخورد ترحمی نسبت به اصطلاح “فجایای خود” از این موضوع برای مقاصد خویش بهره ببرند. چرا که ما بارها شاهد آن بوده ایم که آنها در راستای اهداف خود، عکس ها را نیز در معرض نسل کشی قرار داده اند. اینکه عکسهای خبرنگاران خارجی حاکی از وحشیگریهای قلدوران مسلح ارمنی در خوجالی بعنوان مصیبتهایی که به سر غیرنظامیان ارمنی آورده شده معرفی گردد، به رویه معمول رسانه های آنها تبدیل شده است. ولی بدلیل فقدان هر گونه اناکرونیسمی در این معقوله (چرا که دوران جنگ قره باغ موضوع بحث است) ، آنها توانسته اند دروغ های خود را به مردم بقبولانند.

 

ولی اقدام اخیرشان، خود ادعاهای “نسل کشی” را که بدون آن هم یک امر جعلی بوده، در معرض تمسخر خاص و عام قرار داده است. منظور ما عکسهایی است که در صفحه رسمی فیس بوک ستاد برگزاری صدمین سالگرد به اصطلاح نسل کشی ارمنی در قاهره به اشتراک گذاشته و همچنین در مقاله مندرج در نشریه “الاستقامة” ارگان رسمی شورایعالی اسلامی عراق از آن استفاده شده است. بلی، مکاران ارمنی که به گمان خودشان دارند بدین وسیله وجود نسل کشی را استنباط میکنند، در واقع ناخودآگاه در مقام انکار آن برآمده اند. اینکه مقاله ای را در صدمین سالگرد یک اتفاقی بنویسی و در تأیید آن عکسی با قدمت بیست و پنج ساله را بگذاری که در آن فاجعه خونین ملت آذربایجان در بیستم ژانویه سال ۱۹۹۰ به روایت دوربین به تصویر کشیده شده، به جزء این چه توضیحی میتواند داشته باشد؟ اگر چنین جعل کاریهای ارامنه حتی در سایتهای وابسته به براردان مسلمان و هم کیش ما نیز جای پایی برای خود باز کرده، ما دیگر حرفی برای گفتن نداریم. برای ارمنی هایی که سعی میکنند نسل کشی ساختگی خود را بعنوان حقیقت قلمداد کنند ولی شواهد مقنن در اثبات این ادعا در دست ندارند، چه وسیله یی بهتر از این عکسها بدردشان میخورد که از جنایات واقعی گروههای تروریستی شان علیه اهالی بی دفاع آذربایجانی سخن میگوید ؟

 

ولی علیرغم همه تلاشهایشان حقیقت همیشه جای خود را پیدا میکند.

 

 شیخ علی علی اف

سایت  .az1905