…بیش از صد سال است که ملتهای ترک از ترور فیزیکی و معنوی ملی گرایان افراطی ارمنی و سیاستهای اشغالگری و نسل کشی آنها رنج میبرند. ناسیونالیستهای افراطی ارمنی برای توجیه ادعاهای ارضی خود نسبت به ملتهای همسایه و سیاستهای پاکسازی قومی که بعنوان وسیله ای برای تحقق این ادعاها به آن متوسل شده اند، تلاش میکنند تا به مطالب جعلی در باره قتل عام آنها توسط ترکیه عثمانی در سال ١٩١٥ تکیه بزنند. این در حالی است که محققان پایبند به حقیایق علمی، و از جمله دانشمندان اروپایی عدم وقوع هیچ گونه نسل کشی در حق ارمنی ها را از دیر وقت به اثبات رساند ه اند. نسل کشی ساختگی ارمنی محصول اوهام مریض بوده و بر پایه اسناد جعلی استوار است. اینکه در این اواخر امکان دستیابی خاص و عام به اسناد مربوط به عهد عثمانی در ترکیه محیی و از هر کس و از جمله دانشمندان و سیاسیون ارمنی دعوت شده تا با اسناد مربوط به اوایل قرن بیستم آشنایی پیدا کنند ولی خودداری طرف ارمنی از ورود به مباحثات علمی سالم سیمای واقعی کسانی را که در صدد دامن زدن به مطالب واهی در باره نسل کشی ارمنی هستند را بار دیگر به نمایش گذاشت.
در اصل ملی گرایان تندروی ارمنی با بهره مندی از حمایتهای نهان و آشکار روسیه تزاری از اواخر سده نوزدهم دست به اقدامات تروریستی و کشتارهای وسیع در خاک دولت کنونی ترکیه و قفقاز جنوبی زده و صدها هزار آذربایجانی و ترک بیگناه را بطرز وحشیانه ای به قتل رسانده اند. آبادیهای بیشماری را ویران، آثار باستانی فرهنگی و گورستانها را با خاک یکسان و تلاش کرده اند تا تمامی آثار موجودیت ترک ها در این مرز و بوم را از بین ببرند.
در سالهای ١٩۰٥-١٩۰٧، ١٩١٨-١٩٢۰ در ایروان و زنگزور (در اراضی جمهوری ارمنستان کنونی)، در تفلیس و باکو بعنوان پایتخت و سایر شهرهای آذربایجان از قبیل نخجوان گنجه، شماخی و قوبا، لنکران و نیز قره باغ و مغان و غیره و همچنین در سالهای جنگ جهانی اول در آناتولی شرقی- ارزروم، قارس، اردهان، آدانا غیر نظامیان به طور بیرحمانه ای به خاک و خون کشیده شده اند. اواخر ماه مارس سال ١٩١٨ فقط در شهر باکو بیش از ٣۰ هزار آذربایجانی قربانی این قتل عام ها شده اند.
لازم به ذکر است در جریان حوادث خونین سال ١٩١٨ تعداد ٣ هزار یهودی نیز در کنار آذربایجانی ها در گنجه، اغوز، قوبا و سایر مناطق آذربایجان بدست دسته های قلدور ارمنی بطرز وحشیانه ای کشته شده اند.
عدم مجازات عاملین جنایات نسل کشی شونیستهای ارمنی، فقدان هر گونه ارزیابی حقوقی و سیاسی نسبت به این نسل کشی باعث شده تا در سالهای حاکمیت شوروی نیز سیاستهای خصمانه ای در حق ملت ما دنبال گرفته شود. در سایه حمایتهای سران اتحاد جماهیر سوسیالیستی شوروی محافل حاکمه ارمنستان شوروی موفق شده اند تا بین سالهای ١٩۴٨-١٩٥٣ و ١٩٨٨-١٩٨٩ برنامه خود مبنی بر تبعید و یا طرد حدود نیم میلیون آذربایجانی از اراضی ارمنستان را عملی کنند. صدها آذربایجانی را در جریان خشونتها صرفا بخاطر تعلق ملی آنها کشته اند.
در نتیجه جنگ اشغالگرانه و سیاستهای پاکسازی قومی که با هدف الحاق قره باغ کوهستانی، بخش جدایی ناپذیر جمهوری آذربایجان، به ارمنستان از سال ١٩٨٨ شروع شده ٢۰ در صد از خاک آذربایجان اشغال گردیده، افزون بر یک میلیون آذربایجانی از زادگاه خود بیرون رانده و بیش از ١٨ هزار آذربایجانی به قتل رسیده، بالغ بر ٢۰ هزار فرد غیر نظامی مجروح گردیده و بیش از ٥۰ هزار نفر انسان معلول شده و افزون بر ۴ هزار نفر مفقود الاثرو به گروگان گرفته و یا اسیر شده، ٨٧٧ شهر، روستا و قصبه ویران شده، به یغما رفته و یا به آتش کشیده شده است.
در جریان این جنگ اشغالگرانه، ملی گرایان افراطی ارمنی دست به جنایات هولناک نسل کشی علیه اهالی آذربایجانی زده اند. حین اشغال ١٥ روستا از مناطق آذربایجانی نشین قره باغ کوهستانی بخشی از ساکنین آن آبادیها از روی برنامه از قبل طراحی شده، با بی رحمی خاصی به قتل رسیده اند.
بامداد روز ٢۶ فوریه سال ١٩٩٢ وادحدهای نظامی جمهوری ارمنستان و دستجات تروریستی ارمنی موجود در قره باغ کوهستانی با کمک هنگ موتوریزه پیاده نظام شماره ٣۶۶ اتحاد شوروی که بخش اصلی پرسنل نظامی آنرا ارامنه تشکیل میداده، دست به حمله یی علیه شهر آذربایجانی نشین خوجالی زده و مرتکب نسل کشی هولناکی شده اند که یکی از فجیع ترین مصیبتهای تاریخ بشریت میباشد. بدون هیچ ضرورت نظامی شهر خوجالی بطور کامل نابود شده و طعمه حریق گردیده و ۶١٣ ساکن غیر نظامی آذربایجانی و از جمله ۶٣ کودک، ١۰۶ زن بطرز وحشیانه ای به قتل رسیده، ۴٨٧ نفر معلول گشته و ١٢٧٥ نفر از ساکنین آن اعم از سالخوردگان، کودکان، زنان به گروگان گرفته شده و در معرض تحقیرات، شکنجه ها و حقارتهایی قرار گرفته اند که در عقل نمیگنجد.
آن عده از غیر نظامیانی که محاصره را شکسته و تلاش کرده اند تا جان سالم بدر ببرند بدست نظامیان ارمنی که کنار جاده ها و جنگل ها در کمین نشسته بودند با بی رحمی خاصی به قتل رسیده اند. نظامیان ارمنی انسانهایی را که بطرز وحشیانه یی به قتل رسانده بودند پوست سرشان را کنده، قطع اندام کرده، چشمان کودکان خردسال را از حلقه هایشان در آورده و شکم زنان باردار را دریده و انسانها را زنده بگور کرده و یا در آتش سوزانده اند.
ماهیت و مقیاس جنایات خونینی که علیه اهالی غیر نظامی در خوجالی و سایر مناطق مسکونی آذربایجانی نشین اعمال شده، درواقع گواهی بر انطباق کاملی با تعریف مندرج در کنوانسیونی در خصوص جلوگیری از جنایات نسل کشی و مجازات عوامل آن دارد که طی قطعنامه شماره ٢۶۰ (سه) مورخ ٩ دسامبر سال ١٩۴٨ به تصویب مجمع عمومی سازمان ملل متحد رسیده است. این کشتارهای بی رحمانه و گسترده یی که از قبل برنامه ریزی شده بود با هدف نابودی کامل ساکنین آن منطقه صرفا بخاطر آذربایجانی بودن آنها صورت گرفته است. ساکنین سایر شهرها و روستاهای مناطق اشغالی آذربایجان در سایه این امر از مرگ حتمی نجات یافته بودند که در آستانه حمله واحدهای نظامی ارمنی خانه های خود را ترک کرده بودند.
آذربایجان آماج حملات تروریسم ارمنی قرار گرفته است. از بدو شروع تجاوز ارمنستان علیه کشورمان سازمانهای تروریستی ارمنی دست به ٣٢ اقدام تروریستی علیه آذربایجان زده اند. بعنوان نتیجه مستقیم این اقدامات تروریستی، بیش از ٢ هزار شهروند آذربایجانی جان باخته و دهها هزار انسان زخمی شده اند.
در حال حاضر روز ٣١ مارس بعنوان نشانه احترام و یاد خاطره انسانهای بی گناهی که قربانیان وحشیگریهای بیش از صد سال اخیر ملی گرایان افراطی ارمنی علیه آذربایجانی ها بوده اند، روز گرامیداشت خاطره قربانیان نسل کشی ارمنی ها علیه آذربایجانی ها اعلام شده است. مجلس ملی آذربایجان بارها با ارسال مراجعه ها و بیانیه های ویژه یی برای مجالس و حکومتهای کشورهای خارجی خواستار به رسمیت شناخته شدن جنایات نسل کشی قرنهای نوزدهم و بیستم ملی گرایان ارمنی و جانبداران آنها علیه آذربایجانی ها، تکمیل هر چه سریع تر روند ایجاد راهکارهای مؤثر بین المللی برای جلوگیری از تکرار عدم مجازات دست اندرکاران این قبیل جنایات در آینده و مساعدت سازمانهای بین المللی در حل و فصل مسالمت آمیز مناقشه ارمنستان- آذربایجان قره باغ کوهستانی در راستای جلوگیری از وقوع جنایات جدید علیه آذربایجانی ها شده است.
فرازی از بیانیه مصوب در جلسه مورخ ١٣ اکتبر سال ٢۰۰۶ مجلس ملی جمهوری آذربایجان
