هم میهنان گرامی.
از سال ١٩٩٨ روز ٣١ مارس همه ساله بعنوان روز یاد خاطره قربانیان نسل کشی آذربایجانی ها در سطح ملی درجمهوری آذربایجان گرامی داشته میشود.
سیاستهای شوم نسل کشی که در حق ملت آذربایجان اعمال شده، تاریخ طولانی دارد که به صدها سال بر میگردد. از بدو شروع قرن نوزدهم، اسکان گسترده و مستمر ارمنی ها در سرزمینهای تاریخی آذربایجان آغاز گردیده و سیاستهایی در راستای ایجاد دولت ارمنستان در جنوب قفقاز، طرد آذربایجانی ها از سرزمینهای اجدادی و زاد و بوم خویش و نیز تبعید آنها بصورت هدفمندی پیاده شده است.
روند نسل کشی و تبعید طی مراحلی، در مقاطع مختلف تاریخی و از روی برنامه اجرا شده است. برای تحقق بخشیدن به ایده سرسام آور “ارمنستان بزرگ” تزهای جعلی ایده لوژیک ایجاد و سازمانهای تروریستی راه اندازی شده است. اهالی ارمنی همواره در روح ملی گرایی و شونیسم علیه ملت ترک و آذربایجانی تربیت یافته است.
ملی گرایان ارمنی مورد حمایت و هدایت محافل حاکمه روسیه تزاری، در سالهای ١٩۰٥-١٩۰٧ دست به وحشیگری ها و قتل های گسترده یی علیه آذربایجانی ها زدند. صدها منطقه مسکونی ویران و هزاران آذربایجانی قربانی تروریسم ارمنی شدند. ماه مارس سال ١٩١٨ در سایه حمایتهای سران کمونای باکو کشتار ملی راه اندازی شد و اجرای سیاست منفوری برای پاکسازی ولایت باکو از وجود آذربایجانی ها و ارمنی سازی آن کلیک خورد. دهها هزار انسان بی دفاع در باکو و ایالات نابود و مساجد، مدارس و آثار معماری تخریب شدند.
در سالهای حاکمیت شوروی سیاستهای ارمنی در زمینه نسل کشی و تبعید آذربایجانی ها در قالب برنامه های پر مکر ونکته سنجی دنبال گرفته شده است. گویچه، زنگزور و سایر سرزمینهای آذربایجان با کمک سران وقت اتحاد شوروی به ارمنستان واگذار و ارامنه قره باغ کوهستانی صاحب حق خودگردانی شده و زمینه یی برای ادعاهای ارضی واهی آنها در آینده فراهم گردیده است. ارمنی ها در سایه مصوبه صادره از سوی سران اتحاد شوروی توانستند در سطح دولتی نقشه خود را برای تبعید گسترده آذربایجانی ها از سرزمینهای پدری خود در آذربایجان غربی بین سالهای ١٩۴٨-١٩٥٣ عملی کنند.
اواسط سالهای ٨۰ در سایه حمایتهای مخصوص رهبران اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی شاهد طغیان مجدد و پر خطر افراط گرایی و تجزیه طلبی ارمنی بوده ایم. در نتیجه این افراط گرایی ماجراجویانه که بعدها ابعاد جنگ تمام عیاری را بخود گرفت، دهها هزار انسان بی دفاع بطور فجیع جان باخته و صدها هزار نفر از هم میهنانمان بعنوان آواره و پناهنده محکوم به سکونت در شرایط تحمل ناپذیری شدند. ماه ژانویه سال ١٩٩۰ سران وقت اتحاد شوروی درهمگامی با تجزیه طلبان ارمنی، دست به کشتار خونینی علیه ملتمان زدند. ماه فوریه سال ١٩٩٢ واحدهای نظامی ارمنی در نتیجه حمایتها و شرکت مستقیم ارتش شوروی منطقه خوجالی را با خاک یکسان کردند. بدون هیچ ضرورت نظامی، هزاران انسان غیر نظامی بصورت بی رحمانه ای به قتل رسیده، مورد شکنجه قرار گرفته و به اسارت گرفته شدند.
این نسل کشی ها ضربات سنگین سیاسی، مادی و معنوی را به ملت آذربایجان وارد ساخته است. در مجموع طول قرن بیستم قریب به ٢ میلیون نفر آذربایجانی متحمل نتایج فلاکتبار سیاستهای نسل کشی و تبعیدها شده اند. ملی گرایان و شونیستهای ارمنی برای تحقق خولیای سقیم “ارمنستان بزرگ” از همین اول بطور ماهرانه و بصورت مستمر در حال جنگ تبلیغاتی و رسانه یی علیه کشورمان بوده اند. برنامه های وسیع سیاه نمایی و تبلیغات سؤ امروزه نیز ادامه دارد. شونیستهای ارمنی که با توسل به انواع وسایل و روشها افکار عمومی جهانیان را منحرف کرده مشغول جعل تاریخ آذربایجان و کل قفقاز و اجرای برنامه های تجاوز معنوی حادی علیه آذربایجانی ها و ایجاد وجهه “ملت مظلوم و غذاب دیده ارمنی” در نزد افکار عمومی جامعه جهانی هستند. جوامع ارمنی و سازمانهای لابی ارمنی دهها سال است که مدام در این راستا عمل میکنند. در نتیجه، آن عده از مجالس دولتهای خارجی که نسبت به نسل کشی و اشغالگریهای امروزی ارمنی ها علیه ملت آذربایجان اظهار بی اعتنایی میکنند، ولی در مورد حوداثی مصوبه ای تؤام با ملاحظه کاریهای سیاسی صادر میکنند که ادعا میشود گویا صد سال قبل اتفاق افتاده و بدین طریق موجبات تشویق متجاوزین را فراهم میاورند. سیاسیون و تئوریسینهای ارمنی یعنی مروجین آشکار و پنهان ایده لوژی تنفر و انزجار از همه ملتها، با الهام از دستاوردهای موقت و فریبنده خود ضمن رجعز خوانی نسبت به موازین حقوق بین الملل و اصول متمدن حاکمه هم زیستی مسالمت آمیز در این قاره را بصورت آشکار پایمال میکنند.
ملت آذربایجان که وارد دهمین سال استقلال دولتی خود شده است خواهان زندگی در مطابقت با اصول و موازین شناخته شده جهانی و تؤام با صلح و آرامش و مبادرت به امور سازنده است. امروزه دولت و ملت ما وظایفی چون ترویج حقیتهایی در خصوص سیاستهای چند قرنی نسل کشی مورد اجرا علیه ملت آذربایجان در جهان و دستیابی به برقراری عدالت در افکار عمومی جهانیان، رفع عواقب فلاکتبار سیاستهای نسل کشی و اتخاذ اقدامات جدی برای جلوگیری از تکرار آن را پیش رو دارد.
مصیبتهایی که به سر ملت ما آورده شده، از حیث مقیاس، ماهیت و تبعات خود بایستی بمنزله جنایات علیه بشریت تلقی گردیده و در مطابقت با اصول حقوقی و سیاسی مورد ارزیابی قرار گرفته و دست اندرکاران و تئوریسنهای آن به سزای اعمالشان رسانده شوند. همه باید اطمینان پیدا کنند کسانیکه در دنیای معاصر ما بدنبال “زمین وسیع تر زیر سایه آفتاب هستند” و آنهایی که بخاطر خولیای “ارمنستان بزرگ” که در سر میپرورانند تنفر و جنگ افروزی همه جانبه علیه سایر ملتها را ترویج میکنند، سیاستهای تجاوزکارانه یی در حق همسایگان خود پیش گرفته اند ، روزی مجبور خواهند شد در مقابل تاریخ و بشریت پاسخگو باشند.
ما حق نداریم تا این حوادث و نتایج آنرا به فراموشی بسپاریم. بی حافظگی و فراموشی تاریخی میتواند برای ملت ما گران تمام شود. عدم فراموشی این جنایات سنگین که در دوره های مختلف نسبت به ملت آذربایجان اعمال شده و تربیت روح بیداری و با هوشی در نسل در حال رشد در مقابل نیروهای بدخواه و نقشه های پر مکر آنها وظیفه یی است بس مهمی.
ضمن ادای احترام و گرامیداشت یاد و خاطره قربانیان نسل کشی، در برابر روح آنها سر تعظیم فرو کرده صبر و شکیبایی برای ملتم مسألت میدارم.
حیدر علی اف
رئیس جمهوری آذربایجان
