روسیه پس از قرارداد های گلستان و ترکمنچای اهالی مسلمان قره باغ را تهدیدی برای منافع خود می دید، تهدیدی که ترس پیوستن دوباره قفقاز به ایران را در جان روس ها زنده می کرد. دلبستگی اهالی مسلمان قره باغ به اسلام و ایران روسیه را مجاب کرد که جمعیت اقلیت ارمنی وفادار به خود در این منظقه را افزایش دهد.
سرویس قفقاز آناج: اسناد معتبری حکایت از این دارد که امپراطوری روسیه از سال های دور درپی کوچاندن ارامنه به قفقاز جنوبی بوده است، تا از این طریق در مقابل امپراطوری عثمانی و ایران اهرم فشار داشته باشد و تاسیس اولین گروه های نظامی چریکی بین ارامنه مهاجر و قتل عام مسلمانان در شرق ترکیه و شمال غرب ایران در شهر هایی چون خوی ،سلماس و خود ارومیه صحه ای بر این مدعاست.
پاکسازی نژادی صورت گرفته در شهر های قره باغ، و اسکان دادن ارامنه مهاجر به منطقه از اولویت های روسیه از سال های دور بوده است. سیاستی که منجر به قتل هزاران مسلمان شیعه در طی دویست سال گذشته شده است.
مصوبه شورای ملی آذربایجان در خصوص واگذاری شهر ایروان بعنوان مرکز سیاسی به ارمنی ها. (به تاریخ ۲۹ می سال ۱۹۱۸). بدنبال انحلال اتحادیه ماورای قفقاز در تاریخ ۲۶ می سال ۱۹۱۸، شورای ملی ارمنستان در تفلیس تأسیس جمهوری ارمنستان (آرارات) را اعلام کرد. روز ۲۹ می سال ۱۹۱۸ جلسه شورای ملی آذربایجان در تفلیس برگزار گردید. طبق صورت جلسه شماره ۳ آن جلسه، فتحعلی خان خویسکی گزارشی از نتایج مذاکرات انجام شده با شورای ملی ارمنی پیرامون سرحدات ارضی فدراسیونهای آذربایجانی و ارمنی ارایه داده است.
از حیث قدمت تاریخی، وطن واقعی ارمنی ها و یا به اصطلاح ارمنستان بزرگ در محدوده ای خارج از قلمروی روسیه و دقیقتر آن در آسیای صغیر قرار دارد. آنچه که مربوط میشود به ارمنی های مقیم قره باغ کوهستانی، بخشی از آنها یعنی آن گروهی که متعلق به نسل طوایف آلبانیان باستان میباشد، از اهالی بومی منطقه هستند
اگر نامی از عهدنامه معروف “ترکمن چای” منعقده در سال ۱۸۲۸، و از افرادی چون گریبویدوف و آبوویان در میان نبود و اگر