CƏBİŞ VƏ MUSTAFA (İKİ AZƏRBAYCAN FİLMİNƏ RETROSPEKTİV BAXIŞ CƏHDİ)

Əminəm ki, “Bizim Cəbiş müəllim” və “Həm ziyarət, həm ticarət…” filmlərinə az qala hamı baxıb.
Mən də baxmışam.
Əminəm ki, “Bizim Cəbiş müəllim” və “Həm ziyarət, həm ticarət…” filmlərinə az qala hamı baxıb.
Mən də baxmışam.
Uzun müddət elə hesab etmişəm ki, bütün insanları iki qrupa ayırmaq olar. Düşünmüşəm ki, birinci, daha böyük qrupa ekspert ola bilməyən, ikinci, müqayisəyəgəlməz dərəcədə kiçik qrupa isə ekspert ola bilən insanlar daxil edilməlidirlər.
Yanılmışam.
Şura hökumətinin bağışlanmaz və bağışlanması bəlkə də mümkün olan xətaları haqqında çox deyilib və yazılıb. Moskvanın qılıncının qəbzəsinin kəsdiyi vaxtlarda da qərb sovetoloqları və sovet dissidentləri bu səhvlər haqqında yorulmaq bilmədən danışırdılar və yazırdılar. İndisə bu səhvlərdən lazım gələrsə, ya da elə lazımın gəlməsini gözləmədən hamı söhbət aça bilər. Bu demək olar ki, tam təhlükəsizdir. Doğrudur, mövzu aktuallığını əsasən və birdəfəlik itirib.
Xeyli vaxtdır ki, təəccüblənmirəm.
Bu yaxşı hal deyil.
Uzun illər bundan qabaq rəhmətlik Mirzə Ələkbər Sabir bütün pulsuz kişilərə insanlığın asan olmadığını sübut edə bilib. Məşhur şeiri oxumuş ya da eşitmiş bütün pulsuz kişilər başa düşüblər ki, insan olanın “cahü cəlali” və “dövləti, mali” olmalıdır. Əgər hansısa kişi yuxarıda sadalananlara malik deyilsə… onun üçün insan kimi yaşamaq çox çətin olacaq.
Tam aydın olmayan səbəblər üzündən, özü də daimi əsaslarla nyusmeyker rolunda çıxış etmək istəyən adamlar üçün yaratmaq elə də asan deyil. Xüsusilə, əgər bu adamlar nə şişə, nə də kababa açıq-aşkar sezilən ziyanı vurmadan nyusmeykerlik etmək istəyirlərsə…